İnsan aklı hafızası doğuşta sıfır bir bilgisayar gibidir.Tertemizdir.İnsan doğduktan sonra çevreden özellikle ana babadan ona fikirler yüklenir.İlk yüklenen fikirler beynine hafızasına yerleşir o fikirlerin beyinden sökülmesi artık kolay değildir. Onun için müslüman bir ailenin çocuğu genelde müslüman, hıristiyan bir ailenin çocuğu heristiyan, sünni bir ailenin çocuğu sünni, alevi bir ailenin çocuğu alevi olur.
Bir sünni kolay kolay alevi, bir alevi kolay kolay sünni olmak istemez. Yani kimse aleviliği ve sünniliği araştırarak inanarak alevi ve sünni olmaz.
Ailesinin inancını araştırmadan kabullenir.
Bunun sebebi ise insandaki aidiyet duygusudur. Yani “ben atamın dedemin inancını bırakıpta başkaların inancını mı kabulleneceğim” duygusudur.
Fakat fikirlerin inançlarını ortak özellikleri vardır.
Dünyanın dörtte üçünden fazlası bir yaratıcının olduğuna inanır. Ama kimi Hristiyan, kimi müslüman, kimi yahudi olarak.
İnsanda benlik ego duygusu vardır.İnsandaki en kuvvetli duygu budur.
Herkes kendisini dünyanın en akıllı insanı zanneder. Kendi inancını en üstün zanneder bundan kurtulması çok zordur.
Dünyada zaman zaman fikir akımları oluşur. Kimi fikirler uzun sürer kimisi kısa.
Fıtrata uygun fikirler uzun sürer. (Allaha yaratıcıya iman gibi)
Çünki inanç bir ihtiyaçtır.
Fıtrata uygun olmayan fikirler kısa sürer.
(Rusyada 1917′ lerde ortaya çıkan mutlak inançsızlık ve mutlak eşitlik düşüncesi gibi)
Düşünceler iki çeşittir. Biri İlahi düşünceler. Semavi kitaplara dayanır.
Diğeri insani düşüncelerdir.
Herkes kendini aldanmaz, kandırılmaz zanneder. Halbuki insan insanlar tarafından aldatılmaya çok yatkındır. En akıllı insanlar dahi aldanır ve aldatılır.
Bir lidere önce ilah gözü ile bakıp sonra o lidere küfreden hakaret eden binlerce insan örneği var.
Eğer düşüncemiz kendimize aitse şahıs merkezli değil, kitap merkezli ise akıllı insansınız demektir.
Fakat bir cerayana kapılmış farkında olmadan bazı uyanık şahısların ve dünya cerayanlarının arzularına tabi olarak yaşıyorsak aldanmış ve aldatılmışız demektir.
Aklımız başkasının cebinde demektir.
Son olarak şunu söyleyelim.
Hiçbir fikrin, hiçbir inancın aşırısı doğru değildir.
Doğru olan orta yolu tercih etmektir.
Ve son tavsiye daima kitaplar esas tutulmalıdır.Unutmayalım ki hiçbir şahıs kusursuz değildir.
Allah’ı hakkı ile tanıyanlar onun kitabını esas alarak şahıslara takılmadan öyle yaşar.
Allahı tanımıyan kendi gibi kusurlu insanlara tapar onları ilahlaştırır hayatını boş yere heba eder.
Pişman olur fakat iş işten geçer.
İNSANLAR İNANÇLARI FİKİRLERİ NASIL SEÇİYORLAR?
