Çocuk denilince hepimizin aklına korunması gereken masum yüzler gelir. Sevildiği zaman yüzünde gülücüklerin bahara döndüğü, sevmeye, dokunmaya kıyamadığımız, bağrımıza bastırıp canımıza can katmak istediğimiz masum küçük canlar gelir.
Geleceğimizdir onlar yarınlarımız, umutlarımızdır.
Onların daha iyi koşullarda yaşayabilmesi adınsa gençlik hayallerimizden vazgeçtiğimiz, gece gündüz çalışıp çabalayıp onların yüzünün güldüğünü görünce dünyalar bizimmiş gibi hissettiğimiz tek varlıklarımız.
Herkesin evladı kendine güzeldir, kendine özeldir, kendince zekidir, başarılıdır. Anne babaların ilk önce yapmaları gereken çocuklarını geleceğe hazırlamak ve iyi insan yetiştirmek dedik biz yıllarca gerek veli görüşmelerimde gerek sohbetlerimde gerek TV programlarımda gerek köşe yazılarımda her defasında üstüne basa basa iyi çocuklar yetiştirmek dedim evet iyi söyledim hoş söyledim de biz bu iyi yetiştirdiğimiz çocukları topluma bıraktık üstelik çok korkunç bir topluma korkunçtan kastım tam olarak şu ben çocuğum yanımda evimde odasında kendi özel alanında diye düşünürken çocuğumuzun alanına girip onun beynini yıkayanları görmedik bile.
Bunlar toplumun kurallarına ve yasalara aykırı yaşamayı benimseyip kendini diğerlerinden farklı ve güçlü görenler. Bunların çevresinde korkusuz olduğunu düşünenler var.
Toplum kurallarına ve kanunlara uymamak bir cesaret meselesi değildir bu tamamen bir ahlak ve güvenilmez olma durumudur.
Bunların utanma ve saygı duyguları yok olmuş yerini arsızlık ve vurdumduymazlık temel almış. Yaptıkları hiçbir şey onları utandırmaz, yüzsüz, asalak ve sürekli suça bulaşan bir yaşam tarzının içinde pisliğe boğazına kadar batmış şekilde kendileri gibi insanlarla yaşarlar ve düzgün insanları kendilerine benzetmeye bayılırlar ve düzgün yaşayan insanlara zarar verirler.
Ya hırsızlık yaparlar ya da başka şekilde( işte en son geldiğimiz nokta İzmir olayı) suça bulaşırlar. Bu tarz insanların emin olun çevreleri de böyledir. Çocuğun hayvanı sevmek yerine taşladığında, çiçeği kopardığında, yerlere çöp attığında uyarmazsan (İzmir olayında babanın 10yıl önce facebook sayfasında küçücük çocuğa kuşları vurdururken ki fotoğrafları çıkmış o gün onu yaptıran baba bu gün çok şaşkınım diyemez)bu durum büyür ve bu noktaya gelir.
Peki, bu kadar hızlı nasıl yayılıyor bu suç mekanizması?
Her şeyden önce televizyon, telefon, tablet vb yani dijital bir şekilde hayatımıza giriyor basit bir çizgi film dediğimizde ne kadar olumsuz mesaj var mesela, oyunlar dikkat edin oyunların neredeyse tamamı şiddet içerikli ve bu mekanizma nasıl çalışıyorsa ışık hızı ile yayılıyor çocuklar ararsında;bir oyuncak çıkıyor bir anda tüm çocukların elinde,bir oyun çıkıyor tüm çocuklar oynuyor bu yolla şiddet ve öldürmek normalleştiriliyor oysa hayat ne bir dizi nede bir oyun .
Gelin hep birlikte çocuklarımıza sarılalım onları oyunlara dizilere değil de kitaplara teşvik edelim gelin bu işe en temelden başlayalım yemek yemeyen çocuğa telefonla ya da televizyon karşında yedirmemekle başlayalım. Hayatımıza kitapları dâhil edelim; çünkü odasında dijital ortama maruz kalan her çocuk üzülerek söylüyorum potansiyel suçlu olma yolunda…
