Platon’un Mağara Alegorisi’nde zincirlerinden kurtulup dışarı çıkan kişi, hakikati görür ve geri dönüp diğerlerine anlatmak ister. Ama onlar ona inanmaz, hatta onunla dalga geçerler.
Bu günde farklı değil…
Gerçeği görmek isteyen yalnızlaşıyor.
Işığa çıkanlar karanlıktakiler tarafından rahatsız ediliyor. En kötüsü de çocuklarımıza, yarınlarımıza, umutlarımıza bırakabileceğimiz bir gerçek yok evet doğru okudunuz elimizde onlara bırakabileceğimiz bir gerçek yok. Yüreğimizde, hedeflerimizde var belki ama sadece var işte. Gün geçtikçe de azalıyor inançlar. Toplumun neredeyse yarısından fazlası karanlıkta kaldı ve anlatılanlara inanmayıp birde deli muamelesi görmek en ağırı da bu olsa gerek.
Üzülerek söylüyorum ki;
Mağara dışarıdan daha güvenli.
‘’ Üzgünüm Platon’’ … Mağara dışarıdan daha güvenli’’ denek zorunda kalıyorum. Bir sitem değil bu bir yorgunluk.
Erdemli bir insanın ahlaksızlıkla dolu bir ortamda geri planda kalması bir yenilgi değildir elbette. Tam tersine erdemin kendi başına bir ödül olduğunu bilen kişi, dışsal başarılar ile değil içsel tutarlılıklarla yol alır.
Marcus Aurelius’un dediği gibi;
‘’Kendi ruhunu ahenk içinde tutarsan, dış etkenler seni sarsamaz.
Ahlaksızlık sınır tanımaz; çünkü onun yönlendirdiği tek şey arzudur. Oysa önemli olan nasıl bir insan olduğun ve nasıl bir dünya bıraktığın olmalıdır.
Başkalarının ne yaptığı elbette bizim elimizde değil; ama kendi ahlakımızı korumak bizim elimizde.
Bu yüzden dürüst insan kaybediyor gibi görünebilir; ama gerçekte içsel özgürlüğünü kaybetmeyen tek kişidir.
Zira erdem geçici kazançlarla değil, zamana meydan okuyan bir karakterle ölçülür.
Erdemden başka bir zenginlik tanımamak dileğiyle…
