Ülkemiz birçok Avrupa ülkesinden önce çok partili hayata geçip demokrasi denemeleri yapmış, ilk deneme başarılı olmasa bile İsmet Paşa Cumhuriyeti demokrasi ile taçlandırıp Türkiye Cumhuriyetinin rejimini oluşturmaya çalışmış, ilk seçimde Demokrat Partiye kaybetmesine rağmen; “benim yenilgim en büyük zaferimdir” diyerek demokrasiye yol açmıştır.
Çok partili düzene geçişten sonra çeşitli partiler kurulmuş ülke demokrasisine katkıda bulunmuştur. Kurulan bu partiler dünya konjonktürdeki gelişmelerden de etkilenerek çeşitli ideoloji ve ilkeleri benimsemiş ve belli ilkeler doğrultusunda siyaset yapıp halkı etkileyerek taban oluşturmaya çalışmışlardır.
Ülke siyaseti askeri darbe, muhtıra, emperyalist müdahaleler olmasına rağmen günümüze kadar, başlıca dört ana ideoloji üzerinde şekillenmiştir. Bu ideolojiler, merkez sağ partiler, sol partiler, milliyetçiler, muhafazakarlar olarak günümüze kadar çeşitli isimlerle siyasette var olmaya çalışmıştır. Son dönemde Kürtçülük ideolojisini benimsemiş partilerin kurulmasıyla ülkemiz siyaseti bir kulvar daha kazanmıştır.
Emperyalist ülkelerin ülkemiz üzerine hegemonya kurma isteği ve bazı emeller peşinde olmaları ve bu emellere teslim olmuş işbirlikçiler sayesinde, ülke siyaseti toplumsal çatışmalara, sosyal çalkantılara ve ideolojik karşıtlığın keskinleşmesine derinlemesine sebep olmuş darbelere zemin hazırlanmıştır.
Buna rağmen bu beş ayak üzerinden siyasi hareketler devam etmiş, çeşitli zamanlarda koalisyon hükümetleri kurularak da olsa ülke yönetilmiştir. Ama partiler kendi ideolojisinden çok ödün vermemiştir.
Son yıllarda ülkemiz siyasetinde keskin sapmalar, ilkesizlikler, daha da kötüsü siyasi çürümüşlükler hat safhada görülmektedir. İlkelerin, etik değerlerin yerini, para ve makam hırsı adeta işgal etmiş durumda. Hiç bir araya gelmez dediğiniz siyasetçiler gizli hesaplar peşindeler. Çeyrek yüzyıl kendini ideolojik bir partinin neferi olarak topluma kabul ettirmiş insanlar çok rahatça, dünya ve siyasi görüşüne taban tabana zıt bir partiye geçerek kendini inkar edebiliyor. Böylesi durumlar adeta sıradanlaştı ülkemizde. Bu durum siyasette çürümeye, yozlaşmayı, ilkesizliği zirve yaptırıyor. Siyasetteki bu dejenerasyon maalesef topluma da yansıyor.
Bundan sonra, siyasetçilerin de sporcular gibi bir bonservis bedeli olup rahatça transfer olmaları olağanlaşırsa şaşırmamak lazım…
