BERGAMA’DA MARUL İSYANI: PLANSIZ TARIMIN BEDELİ AĞIR
İzmir’in Bergama ilçesinde bir çiftçinin tarlasında çektiği video, Türkiye’de tarımda yaşanan yapısal sorunları bir kez daha gözler önüne serdi. Marulun tanesine 2 TL teklif edilmesine tepki gösteren üretici, ürününü satmak yerine hayvanlara vereceğini söyledi.
İzmir Bergama’da marul üreticisi Süleyman adlı çiftçi, tarlasının ortasında çektiği görüntülerle yaşadığı mağduriyeti kamuoyuyla paylaştı. Alıcıların marulun tanesi için 2 TL teklif ettiğini belirten üretici, bu fiyata satış yapmayacağını ifade ederek, “Bu fiyata satarsam emeğime ihanet ederim” sözleriyle tepkisini dile getirdi.
HEM ÜRETİCİ HEM TÜKETİCİ KAYBEDİYOR
Uzmanlara göre Bergama’daki bu tablo, Türkiye genelinde on binlerce üreticinin yaşadığı sorunun somut bir örneği niteliğinde. Plansız ekim, üretim fazlası, sözleşmeli tarımın yaygın olmaması ve piyasa denetimsizliği; tarlada ürünün yok pahasına kalmasına, pazarda ise aynı ürünün yüksek fiyatla satılmasına yol açıyor.
Üretici maliyetlerinin her geçen gün arttığı bir ortamda, ürününü maliyetinin dahi altında satmak zorunda kalan çiftçi üretimden kopma noktasına geliyor. Tüketici ise aracılar ve düzensiz piyasa yapısı nedeniyle pahalı gıdaya mahkûm ediliyor.
SORUN BELLİ: PLANLAMA, EĞİTİM VE SÖZLEŞME YOK
Tarım ekonomistleri, yaşanan krizin temel nedenlerini üç başlıkta topluyor:
- Üretim planlamasının olmaması
- Çiftçiye yönelik yeterli eğitim ve yönlendirme eksikliği
- Sözleşmeli ve garantili alım sistemlerinin yetersizliği
Bu koşullarda üretici ne ekeceğini, ne kadar ekeceğini ve kime satacağını bilmeden üretim yapmak zorunda kalıyor. Sonuç ise Bergama’daki marul tarlasında olduğu gibi, emekle üretilen ürünün hayvan yemi haline gelmesi oluyor.
GIDA NEDEN PAHALI? CEVAP TARLADA
Bergama’da yaşanan bu olay, “Türkiye’de gıda neden pahalı?” sorusunun da açık bir cevabı olarak değerlendiriliyor. Tarlada 2 TL’ye alıcı bulamayan marul, şehirde katbekat yüksek fiyatla tüketiciye ulaşıyor. Aradaki fark ise ne üreticiye ne de tüketiciye yarıyor.
Yaşananlar, tarımda köklü bir planlama, etkin denetim ve üreticiyi koruyan politikaların aciliyetini bir kez daha ortaya koyuyor.
